Wat C-humor nu en dan...

SDI C krijgt uppercut te verwerken...

... Mats kind van de rekening.

Er zijn zo van die dagen. Vol vertrouwen na de heenronde op het veld, en de overwinning tegen Ternat van laatst indachtig, hadden we er een goed gevoel bij. Wil het nu net lukken dat het zo een vrijdag was, waarop het dus niet ging lukken!

We starten nochtans sterk, en hadden goeie kansen. Door gemiste dribbel van mezelf en aldus balverlies, kwamen we echter achter. Hierna werd door beide ploegen nog één keer gescoord, te vermijden goalen aan onze kant.

Dus gingen we druk zetten op het jeugdig ternat, en kregen we de laatste 10 minuten van de eerste helft, kans na kans die niet werden afgemaakt.

En wie weigert te scoren die loopt natuurlijk tegen de feiten aan achteraf. Ternat kwam beter uit de "door" en het jeugdig geweld, legde de betere combinaties op de mat en liep uit tot 8-2. De 2de helft was loom, en om vlug te vergeten.

Dit was een match die we in de heenronde zeker hadden gewonnen. Doch dit is nog maar onze 2de nederlaag dit seizoen.
Als we naar de stand kijken, staan we rustig in de top 5, en op een zucht van de derde, ja zelfs 2de plaats. Laten we hier zeker onze positie verdedigen.

Cheers,

Penne

LIGAPLOEG DOET HET OP KARAKTER

Superhero Björn alweer beslissend !




4-7 winst bij The Studs en 5-4 winst tegen Den Boom in...



Onze ligaploeg blijft in de running voor het hernieuwen van de vorig jaar behaalde kampioenentitel. Het loopt weliswaar veel stroever dan vorig jaar, maar de resultaten blijven positief. Na de zuinige zege op La Familia (1-3) werd er deze keer gewonnen van The Studs en Den Boom in.



Zaterdag speelden we tegen rode lantaarn The Studs. 7 spelers waren uiteindelijk bereid om hun zaterdagavond te spenderen aan zaalvoetbal. Echt hoogstaand was het allemaal niet, maar veel moeite ondervonden we niet echt om de tegenstander te ontregelen. De 4-7 winst was dan ook logisch, zonder veel glans maar wel verdiend.

Anders was het gesteld tegen Den Boom in, afgelopen maandag. Zonder Vits, Johnny en Bastien speelden we zonder onze spitsen. Geert toonde zich trefzeker en scoorde al bij de eerst actie. We liepen vrij makkelijk uit tot 3-0, maar de tegentreffer net voor de rust gaf de tegenstander vleugels. Een misverstand bij SDI bracht Den Boom in terug in de match, en het werd zowaar zelfs 3-4 voor de bezoekers. Een heuse stunt leek in de maak. Mats (ook speler van SDI C) speelde de match van zijn leven, hij pareerde werkelijk alles. Dirk en Geert zagen al hun pogingen stranden bij 'onze' Mats. Ook organisatorisch klikte het bij de bezoekers, de spelers van SDI werden er bijna wanhopig van.

Toch bleven we er in geloven, en het was Michiel (die een uitstekende match speelde) die de opening vond. Na een mooie inspanning schoot hij de 4-4 binnen. Toen Geert een zoveelste actie probeerde, kon hij toch de vrijstaande Björn vinden die koelweg de 5-4 op het bord bracht. Grote opluchting bij SDI, dat dan rustig de match uitspeelde. De twee punten waren binnen, maar het was echt bibberen op een gegeven moment.

Wellicht volgen nog zo 15 wedstrijden: bibberen tot op het einde. Maar dat zal ook voor Celtic het geval zijn. Ondertussen zijn we 4 punten uitgelopen op Niveau Nihil, dat andermaal verloor. Celtic lijkt dus onze grootste concurrent te worden. Hopelijk kunnen we de komende matchen met een complete ploeg spelen, want dat doet toch veel. Volgende wedstrijden zijn op 1 februari tegen FC Deust en op 4 februari tegen Vemoflex, de nummer 4 in het klassement.

HOBOKEN ZWARTE BEEST VOOR SDI

A-ploeg verliest 4-5 (ondanks 3-0 voorsprong)...

In de heenronde werd er met 5-1 verloren in Hoboken, eigenlijk maakten we ginder geen schijn van kans. Het was één van onze mindere matchen. Maar eigenlijk ligt die ploeg ons totaal niet. Waarom niet? Omdat zij een betere ploeg hebben? Zeker niet. Dit is de enige troost die we hadden na de wedstrijd. We hebben de match verloren omdat dit onze eigen grote dikke fout was.

Aan de rust stonden we 2-0 voor. Hoboken kon op geen enkel vlak wedijveren met ons. Onder aanvoering van uitblinker Cedric Del Corral speelde we de Antwerpenaren volledig weg. Rudy Van Belle, die zijn wederoptreden maakte na een half jaar afwezigheid (kniekwetsuur), scoorde meteen op een schitterende manier. En Cé scoorde de tweede goal. Doelman Yves was attent, maar moest niet veel werk verrichten. Aan de rust werd er gewaarschuwd dat de wedstrijd zeker nog niet gespeeld was. Dit leek effect te hebben, want we kamen ook 3-0 voor (alweer via Cé). De wedstrijd kreeg dan een cruciale wending. Cé werd gelanceerd en werd getorpedeerd door de kapitein van Hoboken. Hun beste speler, maar normaal moest hij op deze fase absoluut geel krijgen. Cé was immers op doel af. De scheids trok onbegrijpelijk een blauwe kaart, maar geen geel. Een belachelijke beslissing. Temeer omdat deze speler nadien nog twee keer scoorde!

Waarom we toen de wedstrijd uit handen gegeven hebben, weet eigenlijk niemand. We waren doodbeschaamd, want op vijf minuten tijd kregen we vier doelpunten tegen. Toen het 3-5 werd was de match gedaan. Desondanks een late goal van Kevin: eindscore: 4-5.

Iedereen was erg ontgoocheld, ik wellicht het zwaarste van allemaal. We moeten lessen trekken uit dit voorval, iedereen! Het enige positieve was onze eerste helft (de beste van het seizoen wellicht) en de prestaties van onze youngsters Cé en Safi. De toekomst is aan hen!
Volgende week trekken we naar Waasmunster. Na onze twee nederlagen (Hove en Hoboken) moeten we absoluut punten pakken. Laat ons hopen dat we ons niveau van de 1e helft kunnen doortrekken naar het einde toe. Afspraak vrijdag om 21u30 in Waasmunster.

G.

JEV 2 LENNIK - SDI B: 2 – 2

Ik citeer onze sportief verantwoordelijke (naar aanleiding van onze vorige match & naar aanleiding van de gekende blessuregolf…): “Vrijdag in Lennik zullen er alvast zes of zeven gemotiveerde gasten staan”. Wel dat viel al bij al nog heel goed mee, na natuurlijk enkele bijkomende onderhandelingen en individuele en onderlinge afspraken (Maarten, Fraiture & dan ook nog Trulli), waren we toch wel met 9 spelers zeker ! Nooit gezien dit seizoen. Ze waren echter niet allemaal even gemotiveerde en soms zat er ook nog wat schrik tussen om te weder op te treden, maar iedereen deed zeker en vast wat van hem verwacht en gevraagd werd! En dan is het prettig coachen, zelfs met 9 spelers.

De match dan: onze tegenstander stond heel wat sterker dan vorige Maandag!


Hun ‘rare’ keeper was vervangen door een echte en imposante die een heel sterke match speelde, hun aalvlugge kapitein was er bij (maar die werd nadien zeer sterk uit de match gehouden) en verder was er nog 1 extra basisspeler bij… we waren dus gewaarschuwd. Wij stonden daar echter ook met een sterk geheel, daar moest niet aan getwijfeld worden; onze extra’s waren Voske in het doel voor het eerst dit seizoen, ook de Feile was present, alsook Koen R. & Stijn VH. Zelfs de vloer van de sporthal was intussen aangepast aan de hedendaagse normen.

Wij begonnen goed aan de match met enkele kansjes; het was echter de thuisploeg die bij de 1° kan sop vrijschop scoorde! Muur met slechts 1 man erin en bal in de korte hoek; te vermijden. We lieten ons echter niet van de kook brengen en namen de match in handen. Thuisgoallie keepte echter sterk. Na 10’ toch onze gelijkmaker via Koen; mooie actei en keeper zak schot(je) niet vertrekken; wel verdiend 1 – 1 bij rust. We kregen ook wel wat kansen tegen en er waren 2 keer laatste seconden tussenkomsten nodig om onze meubels te redden, maar daar staat dan tegenover dat we zeker de meeste kansen hadden en minstens 3 x tegen de paal knalden. Na 5’ kwamen we opnieuw voor via Koen. Er werd af en toe wat verbaal getwist, maar het was toch een sportieve match en van hoogstaand niveau. Spijtig genoeg kregen we nog een treffer binnen en werd het een gelijkspel.

Er zat misschien iets meer in, maar we mogen niet klagen. De laatste 5 jaar zijn we in Roosdaal immers nog nooit iets komen halen en meestal kregen we een karrenvracht doelpunten binnen; dus is een proficiat hier op zijn plaats. In elk geval “goed gespeeld”.

SDI B KLOPT NU OOK LENNIK

b-ploeg wint opnieuw, ondanks zware blessurelast...

Hoeveel spelers moet je als sportief verantwoordelijke voorzien voor 1 ploeg? Die vraag stel ik me eigenlijk elk seizoen, elk jaar opnieuw. Tien spelers lijkt me voldoende, zodat iedereen aan spelen toekomt. Wat er dit seizoen gebeurt in mijn kern in eerste provinciale is ongelofelijk. Maar liefst zeven van de tien kernspelers zijn momenteel out.

Het begon met doelman Gerry Hannaert die zich in de laatste match van vorig jaar blesseerde aan zijn vinger.



Operatie tot gevolg en nog steeds out. Komt hij nog terug, een vraag die hij zichzelf ook stelt. Afwachten! Onze youngsters Milan D'Hoe en Jens Dragon zijn ook al weken gekwetst, en hopen binnen enkele weken te hervatten. Ook Maarten Van Avermaet is nu al meer dan 2 maanden geblesseeerd. En gisteren viel ook ancien Steve Van Mieghem uit met een bilblessure. Die andere ancien Johnny Leo moet ook een weekje rusten om verder onheil te voorkomen. Als klap op de vuurpijl vernam ik hiernet dat ook Tom Deleuze 2 weken niet kan zaalvoetballen. Aanvoerder Dirk Janssens, Cedric Del Corral en Kurt Stallaert zijn dan ook de enige spelers die fit zijn. Niet makkelijk voor coach Werner en mezelf om een ploeg samen te stellen. Maar we geven niet op. Vrijdag in Lennik zullen er alvast zes of zeven gemotiveerde gasten staan.

Maandagavond ontvingen we datzelfde Lennik. Een topper, en een ploeg die ons meestal kon kloppen. Niet echt onze favoriete tegenstander, bijna altijd problemen, en jammer genoeg ook een scheidsrechter die veel te veel toeliet. Voor de beide ploegen dan wel. De wedstrijd werd gewonnen met 4-3. Een fantastisch resultaat, maar het was zeker niet gemakkelijk. In de eerste helft waren we baas. Technisch staken we der bovenuit, doelman Yves had weinig werk, maar we verzuimden om de tegenstander af te maken in de eerste helft.

De gemiddelde leeftijd was weer aan de hoge kant met Dirk (35), Geert (33), johnny (36), Steve (32). Gelukkig waren er Cé (ik denk 20) en gelegenheidsspeler Trulli (27) om de gemiddelde leeftijd wat te doen zakken. Doelman van dienst van Bart Van Humbeeck (24), de doelman van Mazenzele die ook in zaal zijn kunnen al laten zien heeft.
Lennik kwam met een zéér jeugdige ploeg, maar SDI plooide finaal niet. Kunnen lopen is één zaak, maar inzicht en een goede techniek doen toch veel.
Uiteraard verkiezen wij ook jonge spelers, maar ze waren gekwetst. Bovendien viel ook Steve nog gekwetst uit en moet Johnny een weekje rusten.

Vrijdag moeten we dus naar Lennik, een heel moeilijke verplaatsing, maar we hebben er niets te verliezen. Momenteel staan we vierde op slechts 2 punten van Drogenbos, die 2e staan. Leider Beigem heeft 3 punten meer, maar ook 1 match meer gespeeld. Schitterend wat werner & co al gepresteerd hebben.

Hopelijk kunnen de "substitutes" van SDI het vrijdag evengoed doen. Succes mannen.

Kan het nog zuiniger?

ligaploeg wint met 1-3 bij La Familia....

Opmerkelijk: vrijdagavond en de ligaploeg die speelt. Geen c-ploeg, geen a-ploeg maar dus kapitein Viaene en co. Maar liefst 9 spelers waren afgezakt naar Zellik: Yves, Dirk, Jurgen H, Viaene, Vits, Johnny, Bastien, Tim V en Scottie. Laatstgenoemde maakte zijn comeback dit seizoen. Hij was meteen goed voor een doelpunt.

Zellik is niet meteen onze favoriete sporthal: slechte zaal (eigenlijk alleen maar goed voor volley), en ook niet meteen een vriendelijk onthaal in de kantine. Ook de kleine kleedkamers zijn niet meteen onze stijl.

Maar ja, we zijn misschien wat teveel gewoon in Asse. In ieder geval slaagt SDI er niet in om een goede wedstrijd te spelen in Zellik. We verloren er tegen Vemoflex, wonnen nipt tegen Giorgio's, wonnen ook met 1 goal verschil tegen de Kangeroes, ...Nu ja, zolang er gewonnen wordt, klagen we niet natuurlijk!!!

Maar meer valt er eigenlijk niet over te zeggen, over de partij tegen La Famila. Er werd gevoetbald tegen een gezapig tempo, de richtlijnen van de coach werden genegeerd, maar er werd wel gewonnen: 1-3. En gezien het drukke programma is dat eigenlijk het enige wat telt!

Onze volgende matchen met de ligaploeg zijn nu zaterdag tegen The Studs en de maandag nadien tegen Den Boom in. Twee haalbare opdrachten, maar dat zijn juist de gevaarlijke voor ons. In ieder geval hebben we deze week een hele goede zaak gedaan met te winnen, want verschillende concurrenten verloren hun partij (Compeed Mollem, Vemoflex, Pinanti en vooral leider Niveau Nihil). Alle wedstrijden zijn nu gespeeld van de heenronde en met 28 punten uit 17 wedstrijden mogen we zeker tevreden zijn. We staan samen met Niveau Nihil tweede op amper 1 puntje van leider Celtic. De terugronde zal dus razend spannend worden...

Wereldvermaard kunstfotograaf speelt bij SDI...

... jaja, er zitten naast de Leo's nog Incognito vedetten bij Sudden Death... en nee, 't is ni de Vinnie!!!



http://nieuwsblad.typepad.com/asse/2008/01/kunstfotograaf.html

oh neeo, alweer een Leo...

Het is gebeurd, nu heeft ook de jongste van Leo voor een mannelijk nageslacht gezorgd. SDI is dus nog lang niet van de Leo's verlost. Na een eerste kennismaking bleek het vooral een dorstig bazeken te zijn, van wie zou hij dat hebben? Uit naam van het SDI bestuur wens ik Milan een geweldige tijd samen met zijn zus Britt, mama Lieve en stoere papa Geert. Zijn inschrijvings-formulier volgt binnenkort!


Milan Leo - 7 januari 2008 - 3,2 kg - 51 cm

C-ploeg toont veerkracht

Over de laatste wedstrijd van het jaar, tegen de Zebra's uit Berchem, kan ik kort zijn... we hebben ze op alle fronten overklast. Na een wervelende eerste helft werden de bezoekers, toch tweede in de stand, werkelijk weggeblazen door een swingende c-ploeg. 4-1 met de rust was hun deel. Maar dan werden we plots op onze gebreken gewezen, namelijk op gebied van cinema, schwalbes, en het veelvuldig beïnvloeden van de ref. Daarin blonken de bleke zebra's geweldig uit. Van 4-1 ging het dan ook naar 4-5, dankzij een aantal onterechte vrije trappen en onbegrijpbare beslissingen van de ref. Als er dan ook nog een own goal gescoord wordt door onze eigen topschutter, weliswaar nadat ze hem vakkundig 'met bal en al' in eigen doel duwden, begrijp je dat de overmacht te groot werd...

Maar zoals wel vaker dit seizoen toonde de c-ploeg haar mentale weerbaarheid en kwamen ze in extremis toch nog langszij door een zeer late treffer van Bassigol. Iedereen tevreden zou je denken, wel de opluchting was inderdaad groot, al hadden twee punten toch meer deugd gedaan zo net voor het eindejaar...

Maar genoeg gejankt. Het mag gezegd dat de c-ploeg ten opzichte van vorig jaar een ware metamorfose heeft ondergaan. De motivatie is duidelijk terug en in combinatie met onze legendarische knokkersmentaliteit bezorgt ons dit momenteel een derde plaats in de stand. Als we nu nog de vele gelijke spelen kunnen ombuigen in winst dan wacht ons nog een mooie terugronde en wie een top 3 plaats aan het einde van de rit. Dromen mag, al zijn we uiteraard ook tevreden als we in de top vijf kunnen eindigen.

Rest me nog jullie allen een geweldig 2008 te wensen, met vele sportieve en andere hoogtepunten...

Tot binnenkort!

Vervroegd Kerstgeschenk

(speciaal voor de sportief verantwoordelijke …):

We dienden tot op de dag van de match steeds te spreken van een voorlopig definitieve samenstelling der ploeg… gezien het dagenlang onderhandelen, vragen, smeken, aanpassen, vloeken, bellen, SMS’en, mailen, uitmeten, aanpassen, vergelijken, verschuiven en opnieuw aanpassen...


… waarbij ik de volledige samenwerking verkreeg van de sportieve sportief verantwoordelijke én de selectieverantwoordelijke van de C ploeg (annex Voorzitter); waarvoor van harte dank!

Desondanks werd er een zeer onverhoopt gelijkspel behaald en dat dan nog tegen de virtuele leider van de reeks ! Met een uitermate zeer onuitgegeven 7-tal (welgeteld 1,5 vaste B speler(s))… waarbij er zelfs enkelen ( = 3 welgeteld) hun eerste stappen gezet hebben bij de B-ploeg (en waarbij de 4° hier reeds zijn volledige 2° selectie bij de B’s mocht vieren)! Er werd ook nog een ‘oude koe’ van stal gehaald om het geheel volledig te maken (maar dit mag niet oneerbiedig klinken, want de betrokkene speelde 50’ onberispelijk en dat dan nog tegen een ambetante, geïrriteerde tegenstander). Kortom zeer proper; waarvoor dank aan allen die bijdroegen tot het welslagen van deze (hachelijke) onderneming.

Ik was er na de match zo positief van aangedaan, dat ik mij zonder het te merken op mijn gemaksken een beetje zattekes gedronken heb met een lokaal Kerstbiertje… plezant (wat ik er mij nog van herinner toch); dit alles samen met de harde B kern, alsook de sportief verantwoordelijke, alsook enkele prachtig gelijkspelende C’s en bovenop enkele A supporters en spelers; kortom: ’t was daar tof in ons lokaal.


Wat betreft het matchverslag zelf:

Na 1’ al 1 goal achter op volledig overbodige wijze (bal in voeten van tegenstander, wegens gebrek aan communicatie en inschatting van de ploegmaten – niet abnormaal dus, maar het deed mij wel enigszins slikken; wat stond er ons nog te wachten? Een karrevracht goals tegen, ondanks het feit dat onze debuterende keeper B. ons verkocht werd als zijnde onklopbaar …?).

Met een beetje meeval scoorden we na 5’ tegen (lichtjes afgeweken vrijschop, die er anders waarschijnlijk nooit ingegaan was). Daarna hebben we het een tijdje zeer moeilijk gehad wegens wervelend spel van de thuisploeg; op een mooie doorsteek werd de man niet gevolgd met als gevolg alleen voor de keeper en droog in de hoek: 2 – 1 achter. Daarna werd het evenwicht geleidelijk aan hersteld, dit alles zonder echt te overheersen. Nu volgde een prachtdoelpunt van onze gelegenheids libero: een streep van een vrijschop gewoonweg plat in de winkelhaak ! Mooi. 2 – 2 bij rust.

Na de rust namen we het heft in handen en durfden we te spelen om te winnen, omdat we zagen dat het er in zat. Via een mooie combinatie waarin de C speler J. zich vlot lieten betrekken kwamen we een goal voor. Verdiend. Nu diende onze goallie ook regelmatig zeer gepast tussen te komen, maar wij braken een aantal keren vlot uit. Op zo’n actie alleen voor de keeper werd er koel afgewerkt en ’t was 2 – 4 met nog 7’ te spelen. Hoopvol. Nu kwam er echter zware thuisdruk en met een beetje meeval (klutsbal door de benen) werd de achterstand gehalveerd op 5’ van het einde. Zeer snel daarna was het de beurt aan de thuisdoelman om via een schicht nog platter in de winkelhaak gelijk te maken. Daarna kregen wij nog wel enkele kansjes en gaven we zelf niets meer weg. Meer dan verdiend punt; gezien het matchverloop had er zelfs nog meer in gezeten.
Mijn dank aan alle spelers die ons wilden komen helpen en die een prestatie afleverden ver boven het niveau van dépannage ! Mooie afsluiter van het jaar 2007. We zien hoopvol uit naar 2008 (gezien onze virtuele top 5 plaats in het klassement). Tot volgend jaar.


Werner

A-ploeg verbaast iedereen.........

ook Oostende kan SDI-sneltrein niet stoppen...

SDI A startte het seizoen in derde nationale met beperkte ambities. Het behoud afdwingen leek ons al een mooi streefdoel, gezien de vele veranderingen in de selectie en de krappe kern. Met een zes op zes was de start supergeslaagd, maar nadien lieten we het wat afweten met amper 2 punten uit vijf duels. We zakten weg in het klassement naar een 9e plaats.


We lieten echter de moed niet zakken, en de volgende zes duels leverden maar liefst tien punten op. Hierdoor zijn we nu op kousevoeten op de derde plaats beland, op amper twee punten van leider Londerzeel en op één luttel puntje van favoriet Leest. Met 18 punten uit veertien duels is de heenronde meer dan positief. Na Nieuwjaar spelen we nog 8x thuis en 6x op verplaatsing.

Ook in Oostende werd dus net voor Nieuwjaar nog gewonnen. Over de wedstrijd zelf kan ik niet veel vertellen, aangezien ik in Asse achtergebleven was. Met voorzitter Tim dronk ik een pintje in ons lokaal 'Den Tuus', ondertussen werd ik van elk doelpunt op de hoogte gehouden door Lies, de vriendin van Vits. Zij is onze trouwste supporter en bewees dit andermaal in het verre Oostende. Aan de rust stond het nog 2-2, maar in de tweede helft kon SDI twee keer scoren. Toen Oostende tot 3-4 terugkwam, leek het nog spannend te worden. Dat was het ook, maar in de slotfase kon SDI de zege veiligstellen en werd het zelfs nog een afstraffing: 3-8. Een prachtig resultaat voor onze A-boys, alweer...

X-aantal drankjes later zagen we de spelers en coach Jacques nog toekomen. Het volledige verhaal werd gedaan. Ondanks de ruime zege waren de spelers eerlijk: het was geen goede wedstrijd, enkel doelman Yves speelde op zijn gekende (hoge) niveau. Hij hield zijn ploeg recht op een cruciale fase bij 3-4, en scoorde dan maar zelf de 3-5. Van een beslissend moment gesproken. Enfin, niemand was lyrisch over deze zege, maar dat is ook typisch SDI. Een blik naar het klassement lokte toch wel enige voldoening uit bij de spelers.

Geef toe, voor een ploeg die speelt voor het behoud, is een derde plaats op twee punten van de leider niet slecht. Ik hoor u al denken: nu gaan ze beginnen zweven. Nee hoor, realisme is een gekende eigenschap binnen onze A-ploeg. Van match tot match spelen we, en we zien wel waar dit eindigt. Immers we staan ook maar 2 punten voor op Hoboken Ster, en die staan 8e. Er kan dus heel veel veranderen op korte tijd.

Nu vrijdag spelen we terug op verplaatsing: op Hove. Voor de vierde keer op rij al. Ook daar gaan we voor de zege, maar gemakkelijk wordt het zeker niet. Maar we hebben uiteraard niets te verliezen. Afspraak in Hove om 21u, hopelijk krijgen we niet alleen steun van Lies, maar ook van andere SDI leden. Geen enkel ander team komt deze week in actie.

Geert.